HEP önümüze bakıyoruz değil mi?
Yitirdiklerimizin, geride bıraktıklarımızın birçoğumuz farkında bile değiliz.
Hep istekler…
Hep hedefler…
Yeni bir evimiz olsun.
Çok da paramız…
Bir çırpıda ama!
Zahmetsiz, uğraşsız…
Çalışmadan, yorulmadan...
Hayat sevinçler, mutluluklarla dolsun.
Peki üzüntüler?
Ya, kayıplar?
Yok, yok onlar olmasın hayatımızda…
Öyle bir dünya ki…
Biz istediğimizde dönsün.
İstediğimizde dursun.
Herkes ama herkes bize göre olsun.
Onlar çiçek olsun.
Biz arı.
İstediğimizde konalım…
Onlar üzülür mü?
Onlar düşünür, sevgi bekler mi?
Boşver bize uzak olsun!
Arzu ettiğimizde gülelim.
İstemediğimizde küselim.
Sırtımızı dönüp terk edelim.
Oysa biraz düşünseniz, biraz düşünebilsek.
Terk ettiklerimizi…
Farkında olmadan yitirdiklerimizi?
Önce zaman…
Zamanı yitiriyoruz, zamanı…
Bu dünyada bize ayrılan zamanı…
O halde…
Hayatı küskünlüklerle doldurmak niye?
İşte size fırsat…
Hazır bayram…
Açın yüreğinizi…
Uzatın ellerinizi…
Yeniden sevin küstürdüklerinizi.
Bırakın onlarda sizi sevsinler.
Hayat kısacıkken…
Hepimize yakışmaz mı;
Bayram tadında günler.