HAYATI insanları, davranışlarını tanıyacak kadar çok yaşadık.
Hangi bakış samimidir..
Hangisi riya kokar..
Hangi davranış dostanedir.
Hangisi düşmanca..
Kim düşersen el uzatır.
Kim bir tekme daha atmaya hazırdır..
Kiminle yola çıkılır.
Kiminle yarı yolda kalınır..
Yaşaya, yaşaya öğrendik.
Daha çoğaltayım mı?..
Hepsi bildiğiniz şeyler zaten.
Hanginiz, hangisini yaşamadı ki?..
Hanginiz yaşayıp, boynunu bükmedi ki?.
Kimlere güvenmedik ki, değil mi?..
Niye güldünüz?..
Sizinde mi, güvendiğiniz dağlara karlar yağdı?.
Bazen düşünürüm, aklıma gelir.
Nelere katlanıp, göğüs germişiz karşılık beklemeden.
Ne olmazları, olur hale getirmişiz..
Umutların bittiği yerde, umut.
Çaresizlik karşısında çözüm, derman olmuşuz..
Olmuşuz da ne olmuş, yani..
Kıymet mi bulmuşuz?.
Onun için;
Eli bilene, tutana uzatacaksınız.
Kayığını yüzdürdükten sonra bırakana değil..
Şimdi diyeceksiniz ki;
Bu vefa sorunudur.
VEFA’mı dediniz?
Onu biliyorum.
Bozadır!
İstanbul’da, semt adıdır!