SEVDİKLERİNDEN, sevenlerinden ayrı düşen insanların ortak duygusudur, hasret..
Onun üzerine yazılmış şiirler..
Bestelenmiş aşk şarkıları..
Düzenlenmiş türküler.
Ağıtlar..
Bozlaklar..
Daha niceleri.
Hepsi yüreklerde yanan duyguyu ifade etmek için..
Uzakta olana sevgi de artar.
Özlem de..
Uyurken de özlenir..
Bedene günün ışığı düştüğünde de..
Hep bir gün gelecek kucaklaşacağız.
Yalnız geçen günleri birbirimize anlatacak ve geçmişi yaşanmamış gibi bugünü kutlayacağız düşüncesiyle akıp geçer zaman.
Ve an gelir, biter hasret uzaktaki sevgiye..
Sevgi;
Anadır..
Babadır.
Eştir.
Kızıdır insanın.
Oğuldur..
Kardeştir.
Sahip olana torundur..
Hepsi birer sevgilidir sevmesini bilen yüreklere..
Kana kana içilir beraberlik, kalbe serinlik verir.
Konuşulur..
Dertleşilir..
Halleşilir..
Ve, akıp gider zaman, nasıl geçtiği anlaşılamadan..
Gün gelir, sıra yeniden hasret türkülerinindir..
Çünkü artık ayrılık vaktidir..
Birleştiren sevgi de olsa, ayırmaya engel değildir.
Hayat artık hasretin esaretindedir..
Nereden girdim bu konuya?..
Bilgisayarın başına çöküp amaçsız basarken tuşlara, kelimeler kendiliğinden dönüştü satırlara..
Şimdi dedim, kızım olsaydı bir kahve yapıp önüme koyardı.
Ama biliyorum ki,
O da hasretin yolundaydı..
Hasret sevgidir ve;
Bir kızı olmalı ki insanın, hasret her daim sevgiye dönüşmeli yüreğinde…
İyi pazarlar.
Sevgiye ve sevdiklerinize hasret çekmemeniz dileğiyle..