BEKLENTİLERİMİZİN çokça karşılığını bulmadığı günlerdeyiz..
İnancını yitirdi kimimiz..
Kimimiz sabretmeyi..
Güzel günlerin beklentisiyle çıktığımız yolda çoğumuz umutlarımızı yarı yolda tükettik..
Oysa ne de güzel şeyler hayal etmiştik..
Mutluluklarımız olacaktı çoğunlukla..
Sevgiler yaşayacaktık karşılıklı, sevenlerimizle birlikte..
Özlemlerimizi giderecektik.
Karanlık günler ardımızda kalacaktı..
Aydınlık gelecekte buluşacaktık hepimiz..
Birçoğumuz kaybetti değil mi?..
Kaybetmek üzer biliyorum da,
Bazen bir kayıp, kazanç mıdır acaba diye düşünemez miyiz?.
Hiç mi bir şey öğretmez kaybettiklerimiz?..
Sabır, sevinç anahtarıdır..
Üzülme can, dert etme..
görebiliyorsan,
dokunabiliyorsan,
nefes alabiliyorsan,
ne mutlu sana…
Elinde olmayanları söyleme bana, elinde olanlardan bahset biraz..
Üzülme!.
Geceler hep kimsesiz mi geçecek bellersin?
Gidenler geri dönmeyecek mi?..
Yitirdiğin her ne ise;
Bir bakarsın yağmurlu bir gecede ve bir bahar sabahında çıkmış karşına..
Bil ki;
Güzelliklerde var bu hayatta..
Gel gitlerin olmadığı bir hayatı düşleme bile!..
Hüzün olgunlaştırır..
KAYBETMEK,
Sabrı öğretir..