SEVDAM…
Uğruna bir ömür tükettiğim…
İnsanlarına…
Suyuna…
Toprağına…
Geçmişine, geleceğine…
Sevdasına…
Hatta gözyaşlarına, umutsuzluklarına,
Gönül açtığım MEMLEKETİM…
Baksanıza nereden nereye gelmişiz…
Umutsuzluklar taht kurmuş bedenlerimize.
Yarınlarına karanlık mı, bakıyoruz ne?
Böyle olmamalıyız oysa!
Kaderimiz bu olmamalı.
Bir olmalı…
Umutla sarılmalıyız;
Geleceğimize,
Birbirimize…
Hepimiz bir,
Hepimiz halk olmalıyız.
Kadersizliğe, umutsuzluğa…
Zaman zaman tükenmişliklere karşı durmalıyız.
Pes etmemeli.
Dik durmalıyız bize kader diye belletilenlere.
Biz Türküz.
Türk milletiyiz.
Karşı durmalıyız;
Ayrılıklara, ayrı duruşlara…
Bizi bizden itenlere…
Sevdamızı tüketmek isteyenlere…
Her akşamın, bir sabah olduğuna...
İnanmalıyız, her sabahın yeni bir uyanışa şahitlik edeceğine…
Dağıtmalıyız kalbimizdeki kara bulutları…
Birleştirmeliyiz ellerimizi…
Dik durmalıyız tükenmişliklere…
Ve tazelemeliyiz umutlarımızı yeni ülkülere.
Yeni birlikteliklere…
Vazgeçmemeliyiz yeniden dirilmeye…
Sırt dönmemeliyiz, kanla sulanarak bize emanet eden geçmişimize…
Bilmeliyiz ben de siz de…
Hepimiz de…
Yaşanacak, yaşayacak tek bir yer var hepimiz için.
MEMLEKETİM.
MEMLEKETİMİZ…
