AYLARDIR tek başıma yazıyorum neredeyse.
Tabi bu serzenişim sosyal ve politik yazılar niteliğinde.
23 yıldır hayatın her anını paylaştığım kader kardeşim Hayati Kaynar bugün sayfalara döndü.
Baktım gazetenin sitesine son yazısını 20 Mayıs 2019’da yazmış.
O gün, bugün ense yapıyor yani.
Nasıl olsa abisi yazıyor.
“Sen?” diyordum ona “Sen ne zaman başlıyorsun?”
Sürekli kafa sallıyordu.
Geçen hafta cuma günü “Artık başlıyorum abi” dedi.
Başlasın tabi…
O bir gazeteci…
Ve iyi bir yazar…
Herkes yazar da yazdıkları tat vermez!
Okunmaz...
İz bırakmaz...
Ama kardeşim öyle değildir.
Ses getirir!
Özellikle son yıl çok şey biriktirdi içinde, biliyorum.
Öyle herkese konuşmaz...
Dert yanmaz...
Zamanını bekler.
‘O gün, bugün mü’ derseniz.
Yok daha var.
Bu, biraz ısınma turları…
Çünkü onun köşesinden ve yazılarından nasibini alacak çok kişi var bu şehirde.
Kalemi birilerinin canını acıtmaya başlayacaktır ama kafasını meşgul eden konulara el atmaya başladığında asıl yangın ve acı o zaman başlayacaktır.
Bakmayın siz onun iri gövdesine…
Altın gibi bir kalbi vardır.
Kin tutmaz, tutamaz...
Ama puştluğa hiç dayanamaz.
Döndüğü iyi oldu, sevindim valla!
Baksanıza suya sabuna dokunmadan bir yazı çaktım sayfaya.
Ohh be!