İNSANLIK...

İnsanlık, benliğimizden geçen davranışların tümüdür.

Yine de ben, pozitif durumları düşünürüm insanlıktan bahsederken…

Bence diye başlasam şöyle derim örneğin: insanı insan yapan eylemler...

Fakat kimse kimsenin umrunda değil artık.

Artık herkes birbirinden bağımsız.

Artık kimse kimsenin ne hissettiğiyle ilgilenmiyor!

İnsanlık artık yok...

İnsanlığın bittiği bir dönemde yaşadığımız kanaatindeyim.

Bir insan sırf canı istediği için yoldan öylesine geçerken bir köpeğe tüm gücüyle vuruyor, binlerce çocuk okul sırasında olması gereken yaşta çalıştırılıyor, acımasız bir mühendis üç beş kuruş için binlerce insanın ölümüne sebep oluyor.

Şimdi sakın "bunlar oluyor evet ama sürekli bunlardan konuşamayız hayat devam ediyor" demeyin.

Hayat devam etmiyor, edemez bu şekilde.

İnsanlar ölüyor.

İnsanlık ölüyor.

Fakat şunu söyleyebilirim ki hâlâ bir yerlerde oldukça umudumuz var.

Çünkü umut her zaman vardır.

Misal vermeye gerek yok; değerlere saygı gösteren, kendi canını riske atıp beton yığınları arasında ses arayan, hiçbir kan bağı olmamasına rağmen kar kış demeden damarlarından akan kanı bir can daha nefes alsın diye feda eden herkesten var umudumuz.

Tolstoy ne güzel söylüyor: "Acıyı duyabiliyorsan canlısın, başkasının acısını duyabiliyorsan, insansın!"

Bu güzel ve veciz yazıyı Samsun Atatürk Mesleki Teknik Anadolu Lisesi 12 B sınıfı öğrencilerinden Gülseren Yarar yazdı.

Kendisine teşekkür ediyor daha özgün ve güzel yazılar bekliyorum.

Sevgili okurlarım sizlere de güzel, kazasız, belasız günler diliyorum.