Merhaba İsa Hocam,
Ben Canik Anadolu Lisesi öğrencisi Hicran Çetir'in annesi Hava Çetir.
Saygıdeğer İsa hocam size ne kadar teşekkür etsem azdır.
Kızım edebiyata olan sevgisini sizinle birlikte coşturdu.
Daha ilkokul 1. sınıfa başlarken babası, kızımın öğretmeni Arif Hoca'ya "eti sizin kemiği benim" diyerek emanet etmişti.
Çünkü biliyordu ki "ağaç yaşken eğilir."
Evde bizim verdiğimiz terbiyenin, okulda siz öğretmenleriyle pekişeceğini çok iyi biliyordu.
Bizim yetişemediğimiz her yerde, kafamızı her çevirdiğimizde bir öğretmeni vardı yanında; onu asla yalnız bırakmayan ve daima destek olan.
Kızım ortaokulda her çocuk gibi geçtiği zor dönemlerden sevgili Türkçe öğretmeni Esra Konyar sayesinde kalktı ayağa.
Sağ olsun kendi kızı gibi sevdi ve hiçbir konuda yardımını esirgemedi ondan.
Tıpkı bir abla gibi şefkatle ilmek ilmek işledi sevgisini…
Her konuda onu cesaretlendirdi ve başarabileceğine inandırdı.
Ve artık devir eskisi gibi değil; ne öğrencilik ne öğretmenlik.
Siz değerli öğretmenler, bu dönemi en zor şekilde götüren pelerinsiz kahramanlardansınız.
Bu ülkede sizler gibi canını dişine takmış, sadece öğrencilerinin geleceği için çabalayan değerli eğitimciler var oldukça gelecek nesiller daima şanslı olacaktır.
Her şey için minnettarız.
Sonsuz teşekkürler...
Bu mektubu Canik Anadolu Lisesi öğrencilerinden Hicran Çetir'in annesi yazdı.
Hem öğrencimize hem de velimize teşekkür ediyorum.
Diğer öğrencilerimden ve velilerimden de mektuplar bekliyor, hepinize saygılar sunuyorum.
Koronasız, tertemiz günler diliyorum.