SONUNDA oldu işte!
Ne oldu, diyeceksiniz değil mi?
Beklediğimiz, beklemediğimiz her şey deyip başlayalım.
Bu ülkede 60 İhtilali dâhil her türlü melanet gelişmeyi maalesef yaşamış biriyim.
Kardeş kavgasını da gördüm…
Bir araya gelemeyenleri de…
Gecelik yüzde 140 faizleri de…
Bu ülkenin evlatlarının tüm dış güçlere rağmen Kıbrıs’a çıkmasını da…
Hani arada bir tarihleri sıralıyorlar ya;
Kimini adı kriz.
Kiminin adı kakışma.
Kiminin adı milat.
Kiminin adı çağ atlama.
Kimi zaman kriz.
Kimisinde yeni bir yüz yıl.
Çok şey yaşanıyor bu ülkede.
Çok şey değişiyor.
Cumhuriyetin ilanından beri Anayasalar…
Yasalar…
Sistemler…
Partiler…
Başbakanlar…
Bakanlar…
Milletvekilleri…
Belediye başkanları…
Hah işte bu saydıklarım var ya;
Ben onların tamamını gördüm bu çilekeş yaşantımda.
Her bir şey değiştiğinde, umut dolardı içimize.
Her şey daha iyiye gidecek.
Namerde muhtaç olmayacağız.
Geleceğimiz güvence altında olacak.
İşsiz, aşsız kalmayacak.
Gözlerimizin içi, umut ışığı ile parlayacak.
Oldu mu?
Gözlerimiz ışıltı,
Geleceğimiz güvenli oldu mu?
Sahip çıkabildik mi geleceğe?
Cevaplarınızı duyamadım!
Ama bir ekmeğine sahip çıkamayan millet, neyine nasıl sahip çıkacak?
Gözümüz aydın olsun;
Soframızın asli sahibi,
Ekmek 10 lira oldu!