BU ifadeye katılmamak mümkün mü?
Başlayıp bitmeyen ne var ki bu hayatta?..
Mutluluklar..
Başarılar..
Başarısızlıklar.
Hüzünler.
Sevgiler..
Umutlar..
Umutsuzluklar.
Hayat bile..
Başlayıp, bitmiyor mu?..
Doğuyoruz..
Büyüyoruz..
Hedeflerimiz için yaşıyor, savaşıyoruz..
Kimimiz başarıyor..
Kimimiz başarısız oluyoruz..,
Her halükarda bir şekilde sona ulaşıyoruz..
Ama mutlu.
Ama mutsuz!..
İstesek de, istemesek de..
Yazılanı yaşıyoruz kader defterimizde..
Sonsuz hayat, sonsuz mutluluk yok yani!.
Bu ülke insanının yadsınamaz yazgısıdır büyük olmak, baba olmak ve öyle davranmak.
Hiçbir baba kendi için yaşamaz, yaşayamaz..
Tek bir arzu gelişir hayat yolunda..
Sahip olduklarını, çocuklarını mutlu kılmaya odaklamak..
Kendi için değil onlar için yaşamak..
Bende bir babayım sizler gibi.
Ve bende onların mutluluğunu bir üste taşımak için yaşıyorum.
‘ Baba ancak sonsuzluğa ulaştığında fark edilir’ tanımı benim içinde geçerli.
Kendi babamı kaybettiğim günde anlayabildiğim gibi.
Çok çile çekmiş, hayatın tüm çilekeşliğiyle mücadele ederek bizi hayata bağlamış bir babanın oğlu olarak bende kendi çocuklarımı benden sonra umuda bağlamak için yaşıyorum.
Biliyorum ki, sizde aynısını yapıyorsunuz.
Aldığınız tüm nefesler onlar için.
Kazanma arzunuz onları daha huzurlu ve yaşanabilir bir hayata tutunabilmeleri için..
Her şeyin bir sonu olduğu gibi hayatında bir sonu olduğunu bildiğim için..
Sona bu kadar yaklaşmışken bir baba gibi davranmanın doğru olduğuna inandığım için..
Sondan korkulur mu?..
Hayır!..
Sizin için son, sizden sonrakiler için mutluluk..
Daha yaşanabilecek bir hayat..
Ve, görevini yapmış bir insanın huzuruyla..
Sonla buluşan bir yok oluştur….
Kendisi için yaşayan bir baba bulursanız..
Söylediklerime itiraz sizin için hak olur!..
Mutluluklar size..
Mutluluklar, mutlu etmek için yaşadıklarınıza..