YAŞADIĞIMIZ hayattan geride bıraktıklarımızı hatırlıyor musunuz?
Neler gördük?
Neler yaşadık değil mi?
Hızlı çekim bir film gibi adeta…
Maziye gömdüğümüz her gün, o filmin karesi gibi!
Kaybediyorsun bazen…
Üzülüyorsun…
Sonra kazanır gibi oluyor,
Mutlu oluyorsun…
Deniz gibi!
Bakıyorsunuz tabak gibi!
Ama kıyıya vuran bir çırpıntı her defasında oluyor.
Hüzünlerimiz…
Sevinçlerimiz…
Üzüntülerimiz…
Mutluluklarımız da öyle!
Çünkü hayatın hangi karesinde, hangisini yaşayacağımızı bilmiyoruz.
Sıra hangisinde olursa olsun…
Asla uzun süremiyor.
Karamsarlıklar yoldaşın…
Mutluluklar sırdaşın oluveriyor.
Tadı, acısı damağında kalıyor her seferinde…
Hepsi, tüm hayatın anlatılıyor aşağıda metnin sözlerinde;
“Yaşadığını sanıyorsun.
Sonra bir şarkı çalıyor, yaşayamadıkların geliyor aklına.
Hayallerin…
Özlemlerin…
Yarım kalanlar veya hiç başlayamadıkların…
Sonra mı?
Sonrası hep ZİYAN.”