‘BAZEN bırakıp gidesim geliyor içimden;
Her şeyi…
Ama her şeyi.
Kopmak, uçmak istiyorum dünyaya ait her ne varsa…
Çok şey var biliyorum geride kalan…
Ne güzelliklerden ne mutluluklardan vazgeçeceğim biliyorum.
Elbette yalnız değildim yaşadıklarımda…
Yanımda hep onlar da vardı…
Mutsuzluklar vardı…
Hüzün vardı…
Acı vardı…
Gözyaşı vardı…
Bazen güldüm ama değildi ağladığım kadar…
Baktım ki olmuyor…
Kendime, yalnızlığıma döndüm.
İncinsin, kırılsın istemedim hiç kimse…
Her şey olduğu, yaşandığı gibi kalsın istedim.
Ben nasıl hatırlıyorsam onları…
Beni de öyle hatırlasınlar istedim, mutlu günlerimdeki gibi…
Ama bahar bitti artık.
Bak güz rüzgârları esmekte, dönüp gidiyorum sırtımı işte.
Sanmayın ki yalnızsınız, hiç çekinmeden arayın, başınız dara girdiğinde…
Gelir mi diye de düşünmeyin.
Söz konusu sizseniz, nerde olsam gelirim. Koşa koşa gelirim’ diyen sözlerin sahibi, hayatı bir sevgi bütünü olarak kanıksamış ve yaşam tarzını ona üzerine kurmuş bir sevgi dünyası bireyine ait.
‘Neden kendileri için değil de başkaları için yaşarlar’ derseniz, bakın ona da cevabı ne oluyor;
‘Tanrı’dan güç istedim bana güçlenebilmem için zorluklar verdi.
Tanrı’dan bilgelik istedim bana çözebilmem için problemler verdi.
Tanrı’dan cesaret istedim, bana üstesinden gelebilmem için tehlikeler verdi.
Tanrı’dan sevgi istedim, yardımcı olabilmem için karşıma sorunlu insanlar çıkardı.
Dualarım kabul olmuştu.’
Oldukça çoklar onlar, bu dünyada.
Sayılarının ne kadar olduğu önemli değil.
Siz mutlu yaşayın, sevgiyi tanıyın diye varlar.
Öyleyse bu düşünce niye?
Mutlu olun, mutlu kalın, sevgiyle yaşayın…
İyi hafta sonları dileklerimle.