Unutulup kaybolan ve bazılarımızın sadece hatıralarında yaşayan bir meslekten bahsetmek istiyorum. Bu mesleğin sadece meslek olarak değil toplumumuzda yüklendiği kültürel etkileşim misyonu açısından da değerlendirmek gerektiği kanısındayım. Unutulan bu güzide mesleğimiz. Çerçiliktir. Çerçi bugünkü karşılığı bakımından pazarcı olarak nitelendirilebilir. Bundan 40-50 yıl öncesindeki dönemin şartları düşünüldüğünde birçok kırsal kesimin yollarının olmadığı bu sebepten şehir yahut nahiye merkezleri ile köylerin bağlantısı yaya yolu diye tabir edilen patikalar sayesinde sağlamaktaydı. Köy ahalisi ihtiyaçlarını karşılayabilmek için sabahın erken saatlerinde yola çıkarak o günün akşamında yine geç vakitlerde evine dönmekteydi. Bu zahmetli günü bir nebze olsa azaltmak için günümüzün pazarlamacısı olan Çerçiler köy köy gezerek bu ihtiyaçları karşılamaya çalışmaktadırlar. Çerçiler büyük bir özenle çeşitli ihtiyaç malzemelerini yerleştirdikleri atları ile uzak mesafelere giderek ihtiyaçları köy ahalisine ulaştırmaktaydılar. Bu yolculuk tabii ki de zahmetli olmaktaydı. Şehir merkezine yakın yerlere dönemin araçları ile gidilirken, yolu olmayan köylere mecburen yük hayvanları olan atlar ve katırlar ile ulaşım sağlamaktaydılar. Çerçiler de atlar ve katırlar ile bu ticareti yaptıklarından bu hayvanların taşıyabileceği kadar mal yüklemek zorunda idiler. Bu sebepten ötürü halkın ufak tefek ihtiyaçlarının karşılanmasını sağlamaktan öteye geçemediler. Her ne kadar küçük ihtiyaçlar gibi görünse de bin bir zahmet şehre inip ihtiyaçlarını karşılayan ahali için bulunmaz bir nimettir.
Çerçilik halkın ihtiyaçlarının karşılanması yanında kültürel etkileşime katkı yapan önemli bir meslek grubu olmuştur. Toplumların etkileşimde en fazla ticaret, savaş ve göçler diyebileceğimiz bu üç husus etkili olmuştur. Çerçilik mesleği de bu üç husustan ticaret başlığı altında değerlendirilebilir. Çerçiler çıktıkları ticaret yolunda ellerindeki malzeme bitene kadar köy köy gezmektedirler. Bu ticarette evlerinden kilometrelerce uzağa gittikleri için aynı günde evlerine dönüş yapmaları neredeyse mümkün olmamaktadır. Bu sebepten konuksever ahalinin evinde misafir olurlar ve sabah tekrardan yollara düşerler. Var olan kültürümüz o kadar zengin ki bölgeden bölgeye değişiklik göstermesini geçin köyden köye değişiklik göstermesinin yanında aynı köy içerisinde de çeşitlilik göstermektedir. Çerçiler bu çeşitliliği başka bölgelere, köylere yaptıkları ticari faaliyetler ile taşınmaktadır. O dönemin teknolojisi kırsal kesimlerin bir biri ile bağın kurulmasına yeterli gelmediği için bu kültürel aktarımı Çerçiler sağlamaktaydı. Çerçiler gittikleri ve kaldıkları köylerin düğünlerinden tutunda yemeklerine, kılık kıyafetlerinden gündelik yaşam tarzlarına ve ekonomik faaliyetlerine varıncaya kadar birçok konuda edindikleri bilgileri, gözlemledikleri olayları gittikleri yerdeki insanlarla paylaştıklarından kültürümüzün yayılmasına ve gelişimine çok büyük katkı sağlamışlardır. Şimdilerde teknolojinin gelişmesi ve ulaşım ağının daha yaygın hale geldiği için Çerçilik mesleği modernleşmiş araçlarla pazarcılık ya da pazarlamacılık halini almıştır. Zaman ilerledikçe misafirlik geleneğinin azalması, sabah evden çıkan iş insanlarının akşam evlerine dönmesi bu etkileşimin biraz azaltmış ve değişen şartlar kültürümüzde önemli bir yer edinen Çerçilik mesleğinin de modernize olmasına sebep olmuştur. Değişen şartlar, gelişen teknoloji sebebiyle yok olan güzide mesleklerden biri daha böylece hayatımızda sadece anılarda yer almaktan kendini kurtaramamıştır.